Adoramis Eucharistie

Dis Donderdag middag voor Paasnaweek - Goeie Vrydag, Stil Saterdag en Opstanding.

Die poorte is oop - besighede maak vroeg toe en almal jaag om die Paasnaweek verkeer te mis. 

Hulle is egter te laat; verkeersverslae vertel reeds van ongelukke en opgehoopte paaie.  Die eerste mense is reeds dood op die R21.  Vyf op een slag.  Smart op die Paasnaweek – soos Maria lank gelede.

Sommiges van ons bly tuis om die verkeer te mis. Dis langnaweek.

By die kerk maak ons gereed vir die Avondsmaal.

Adoramis - om in liefde te aanbid.

Eucharistie - viering van die laaste Paasmaal van Jesus saam met Sy dissipels.  

Die tafels word gedek met brode, vleisbrood, dadels, druiwe en meer.  Glase vir wyn en druiwesap word mooi uitgepak.  Versierings word opgesit.  Dit lyk goed.

Eers hou ons nagmaal - tekse word gelees, liedere word gesing, stilte, ons neem die brood en doop dit in die wyn. Simbolies.

Ons steek kerse aan en bid.  Ons staan stil voor God en is dankbaar dat Hy toegelaat het dat Sy Seun met 'n soen verraai kan word en sterf, sodat ons kan leef.

Ons stap om na die saal en geniet 'n gemeentefees.

'n Doringkroon word om 'n lamp gesit as versiering. Afronding.  Totdat die liggie aangeskakel word, en ek besef dat selfs binne 'n doringkroon was Jesus lig, en dat geen donker groot genoeg is om lig uit te doof nie.

Wanneer laas het ons mooi gedink oor wat hierdie paar dae beteken - het dit enige effek op ons toewyding?

Geseënde Paasfees aan almal.

Vrede.

Reis veilig.

Sondag in Rondebosch

Dis Sondag in Rondebosch. Ons kuier by vriende, die dominee van die NG Kerk Rondebosch. Hulle bly baie naby aan Nuweland, die krieketkykers parkeer voor sy huis en stap aan. Ons wikkel ons by die hek uit en ry kerk toe, stop eers gou by Spar om hot cross buns te koop. 

Dis Palm Sondag, die dag wat Jesus Jerusalem ingery het - op 'n donkie. Die krieketkykers se donkies parkeer elke moonlike plek toe. Die Ausies erken hulle kroek.

Die kerk is oud, oor die jare het baie groot geeste daar gekerk, nou is daar min mense, van alle soorte - almal saam om te aanbid.  Oorkant die kerk is 'n treinspoor, en 'n muur vol grafiti, en 'n ouma en kleinseun wat tennis speel.

Ons sing psalms, met orrelbegeleiding. Skielik staan almal op om mekaar te groet. Soene en bladskud. Almal is bly om mekaar te sien. Oomblikke van georkestreerde chaos.

Sit asseblief, nou volg 'n paar minute van stilte. Stemmig, respekvol.

Daar is 'n koor wat sing, palmtakke word voor die kansel gelê. Verjaarsdae word van die kansel af geluk gewens. In die kerk is tannie Annie Beukes, sy word 104 in Junie. 104. Hoe kry sy dit reg? Genade en harde werk is haar resep - sien, harde werk gaan jou eerder oud maak as dood.

Johan preek en projekteer die liedjies op die skerm; ons volg die orrel - die gemeente is ook besig om 'n nuwe psalm aan te leer, maar hulle gaan dit nie vandag sing nie. Ons luister mooi, Barrabas se naam beteken eintlik "seun van die vader", hy word vrygelaat sodat die "Seun van die Vader" gekruisig kan word. Sodat hy gered kan word; en ons.

Die trein kom verby, en die letters skud op die bord - net soos die aarde met Jesus se kruisiging. Die projektor hou nie van die trein nie. En net om spiteful te wees kom die trein weer verby.

Die diens is verby, ons gaan drink tee en eet hot cross buns.

Almal groet, ons ry ook.

Vandag se diens? Ver verwyderd van die praise en worship wat "almal" wil hê. Dalk die eerlikse diens waarin ek in 'n lang tyd was. 

Klein kerk, min middele, in die berg se skadu - groot behoefte.

Ek weet, God was en is daar, in die kerk by ons en in ons harte.

Hy is orals, ook waar die Aussies kroek en kameras alles sien.

Kaapse Besoek

Sondagoggend vlieg ons Kaap toe. Bietjie vakansie en stafbesoek - wil kyk hoe gaan dit met ma en Werner.

Die vlug is leeg en soos gewoonlik druk my bene teen die voorste sitplek. Ek probeer slaap maar dit werk ook  nie. Ek skuif na 'n ander sitplek, teen 'n venster en kyk oor die landskap van bo af.  Van klein tyd af is ek gefasineer deur paadjies, en van bo af kan jy baie sien. Ek wonder altyd waarheen hulle gaan en wie daarop ry.

Die man agter die stokke sê ons is 200 km van die Kaap af en toe tref dit my, die landskap onder ons is swart en bruin, dis verskriklik droog. Daar is net grond. Nog nooit kon ek die paadjies so duidelik sien nie.

Die vliegtuig begin al brieke aansit voor lappies groen uitslaan, maar nie baie nie.

Die vliegtuig draai in om te land, oor 'n plakkerskamp en arm woonbuurt. Die grond is so vol gebreekte glas dat dit lyk of ons oor 'n hiperaktiewe disco bal vlieg. Die son se weerkaatsing op die glas kla ons aan - "kyk hoe mors julle".

Ons vat die pad Robertson toe, vriende bewerk die aarde daar. Aktief, berekend, met insig. Ander haal uit, hulle plant. Brokkoli, uie, druiwe, rooibos vir tee - alles vir 'n bepaalde tyd, met 'n plan. Berekend. Woeker.

Ek sit op die stoep en skryf en ek wonder hoe dit is dat een groep breek en die ander bou. Wat maak dat een ou opgee en die ander presteer. Dieselfde geleenthede, twee persone, verskillende resultate?

Die toekoms is interresant, die boer reken hy het 10 jaar se water, vanoggend meet hulle suiker in die druif. Niks staan stil nie.

Maak Eers Klaar Waarmee Jy Besig Is!

Wanneer jy met te veel goed werk, daar nie genoeg tyd is nie, en daar nog in die ry staan, dan gebeur dit dat jy genoop word om iets wat nou belangrik is eers vir bietjie later los, omdat daar iewers ‘n ander belangriker iets is.  Wanneer later kom kan jy nie onthou waar jy dit vroeër gelos het nie en dan spandeer jy baie tyd om goed wat jy vroeër moes gedoen het te kry, sodat jy nou kan doen wat vroeër moes gebeur het maar gelos het vir later sodat jy iets anders vroeër kon doen!  

Nou weet jy nie meer waar jou vroeër se later is nie!

Whatever, vroeër of later, iets sal ons doen; maak verkieslik eers klaar waarmee jy nou besig is!