Ouers is nie gemaak om hulle kinders te begrawe nie!

Ons het vanaand 'n Adoramus diens gehad - nagmaal in stilte.

Ons kerk was besonders vol - ons is in rou.

Ons huil. Ons verstaan nie.

Hoe gebeur slegte goed, sulke slegte goed met goeie mense.

Jan en Helmie het 'n dogter en kleindogter verloor - dood in 'n onverstaanbare motorongeluk.

Christo het sy vrou en dogter verloor - op Sondag.

Annelize het 'n skoondogter en kleinkind verloor - dood in 'n oogwink.

Soveel smart in ‘n oogwink.

Hulle lewens het nog nie eers behoorlik spoed opgetel nie - hulle kon nog so baie gedoen het; verskil gemaak het.

Ons kerk familie is in rou - oor goeie mense wat swaarkry.

Ons kerk familie is geskok - oor die onverstaanbaarheid van wat gebeur het.

Ons kerk familie vat hande - niks wat ons kan sê maak 'n verskil nie; maar ons is daar.  Ons kan help om die las te dra. Ons weet nie hoe nie, maar ons is daar. 

Ons oë brand.

Ons steek ‘n duisend kerse aan.

Ons sit in stilte.

Van ons bid – ander huil.

Ons verstaan nie.
Hulle kerse is uitgedoof.

Ek sien weer vir oom Roelof wat op 82 sy dogter van 54 moes begrawe.  Hy het voor in sy tuin gestaan.  Op sy kierie geleun.  Na die rose gekyk waarop hy so trots was. Toe na my gekyk en gesê: “ouers is nie gemaak om hulle kinders te begrawe nie.”  Hy het gebewe toe hy terugloop huistoe.

Ons harte is stukkend vir julle verlies.

Ek bid vir julle die priesterlike seën toe (Num 6:24) – vry vertaal, soos ek dit onthou:

The Lord bless you and keep you.

The Lord makes His face shine upon you, and be gracious to you.

The Lord turns His face towards you and give you peace.

Ouers is nie gemaak om hulle kinders te begrawe nie – ons bid vir julle.

Wysheid is om te waardeer wat jy het – terwyl jy dit het.

Vrede.